عمده اعمال جراحی که در تخصص پوست انجام می شوند مربوط به یکی از چند گروه زیر هستند :
- اعمال جراحی به منظور برداشت یک ضایعه به منظور زیبایی و اطلاح فرم عضو
- اعمال جراحی برای برداشت یک ضایعه یا بخشی از آن به منظور اطمینان از خوش خیم بودن ضایعات
- نمونه برداری از قسمتی از پوست که دچار تغییراتی مانند لکهای پوستی یا ... شده است.
باید توجه داشت بسیاری از اختلالات پوستی ، از جمله آنهایی که در اثر تغییر در رنگدانه ها ، قوام یا سایر ویژگیهای پوست طبیعی ایجاد می شوند و نیز مواردی که با پیدایش یک بافت جدید مثلا یک خال رنگی پوستی یا ضایعه ای مانند زگیل مرتبط هستند، بدون کمک آسیب شناسی یعنی ارسال بخشی ز بافت برای متخصص آسیب شناس و بررسی تغییرات دقیق آن زیر میکروسکوپ قابل تشخیص دقیق نمی باشند.
به همین دلیل انجام بیوپسی های پوستی جزء مهمی از اعمال جراحی مرتبط با تخصص پوست به شمار میروند. در هر صورت انجام جراحی چه به دلیل برداشت ضایعه و چه به دلیل تهیه نسج برای آسیب شناس باشد معمولا با بجا گذاشتن جوشگاه (اسکار) در محل جراحی همراه خواهد بود.
بسیاری این سوال را در ذهن دارند که آیا این اسکار و یا جوشگاه بجا مانده از جراحی قابل ترمیم و رقع شدن است ؟
درکل به این سوال نمی توان پاسخ روشن و مستقیمی داد . بهبود زخم با عوامل بسیاری از جمله ویژگیهای ژنتیک فرد، سلامت سیستم ایمنی و عدم وجود اختلالاتی مانند دیابت ، استفاده از دخانیات و البته تکنیک بکار رفته در جراحی و موارد دیگری مرتبط می باشد. اما یک قاعده کلی در این خصوص آن است که جراحی هایی که تمام ضخامت پوست را دربر می گیرند مانند برداشت خالهای پوستی برجسته، کیستهای زیر جلدی و برخی موارد دیگر از جمله نمونه برداریهای پوستی از ضایعات همراه با ایجاد اسکار دائمی هستند که گرچه ممکن است با روشهایی مانند لیزر یا تراش پوستی تا حدی قابل ترمیم باشد اما هرگز بطور کامل قابل رفع شدن نخواهد بود.
تصمیم گیری در این خصوص تا حد زیادی به علائق شخصی بیماران و نیز برخی اصول طبی وابسته می باشد. برای مثال اسکار حاصل از برداشت برخی خالهای پوستی از خود ضایعات نمای بهتری ندارند و لذا در این موارد توصیه منطقی عدم برداشت ضایعات غیر مهم از نظر زیبایی می باشد.
اما در مواردی که پای تشخیص و درمان یک بیماری مهم پوستی با نمونه برداری مطرح است بیماران باید توجه داشته باشند که گرچه ممکن است نمونه برداری پوست با اسکار در محل همراهی داشته باشد اما بدون این اقدام هم امکان تشخیص و درمان مناسب و دقیق معمولا میسر نمی باشد.
